امروزه پژوهش های زیادی مبنی بر تاکید یا رد این موضوع انجام شده است. دانشمندان آزمایشی رو روی دانش آموزان آلمانی که زبان هلندی یاد می گرفتن انجام دادن.
اون ها کلی واژه ی هلندی آموخته بودن. سپس وقتی نیمی از دانش آموزان به خواب رفتند صدای واژه ها در حالی که خواب بودند برای اونها گذاشته شد.
نیمی دیگر از اونها بیدار موندن و دوباره به همون کلمات گوش دادن.
صبح روز بعد دانش آموزانی که کلمات رو در خواب مرور کرده بودن زودتر از کسانی که همون واژگان رو در بیداری دوره کرده بودن معانی اونها رو به یاد آوردن.
شاید با این آزمایش بشه فهمید که صرفا در خواب نمیشه یه زبان دیگه یاد گرفت و فقط میشه از این کار برای مرور اون چه که یاد گرفته شده استفاده کرد. یا حتی برخی متخصصان می گن که در خواب عمیق نمیشه چیزی رو یاد گرفت و باید فرد در حالت نیمه هوشیار یا خواب و بیدار باشه.
برای صحت این حرف که افراد در حالت نا هشیار نمی تونن چیزی یاد بگیرن دانشمندان الکترودهایی به مغز تعداد زیادی آزمایش شونده وصل کردن. این آزمایش نشون داد که اونها وقتی عمیقا به خواب فرو میرن چیزی یاد نگرفتن.
هنوز به طور کامل یادگیری زبان در خواب تایید نشده و به همین اندازه یاد نگرفتنش مورد تایید نیست.
اما برخی علت رد شدن این فرض رو موارد زیر دونستن:
عده ای تحقیقات انجام شده رو به دلیل کوتاه مدت بودن اونها رد کردن و به این اعتقاد دارن که یادگیری فرایندی یک شبه نیست و امری دراز مدت است. پس حتی اگه فرض کنیم که یادگیری زبان انگلیسی یا هر زبان دیگه ای در خواب صحت داره باید در مورد اثرات بلند مدت اون آزمایش صورت بگیره.
برخی هم به طور کلی این روش رو نادرست می دونن و اعتقاد دارن که خواب زمانی برای آرامش ذهنی است نه یادگیری.
همینطور که گفتیم تحقیقات انجام شده مرور موارد آموزش داده شده در بیداری بوده. این موضوع گویای این است که یادگیری مطالب جدید در خواب غیر ممکن بود یا حداقل تا الان ثابت نشده.
پخش صدا در خواب نمی تونه زمان به خواب رفتن رو دقیقا مشخص کنه. یعنی نمیشه تعیین کرد که
آزمایش شونده در حین بیداری کلمات رو شنیده و یا اینکه در خواب بوده.
برخی از پزشکان تاکید دارن که انجام مداوم این کار ممکنه باعث اختلال در خواب، پیری زودرس و اخلال در تحکیم حافظه ی بلند مدت بشه. علاوه بر این آنها اعتقاد دارن که حس شنوایی در روند به خواب رفتن آخرین حسی است که به خواب میره و اولین حسی است که از خواب بیدار میشه و یادگیری در زمان های کوتاه قبل از به خواب رفتن کامل انجام میشه و در ذهن باقی می مونه.
همینطور که دیدید تعداد مخالف های این موضوع بیشتر از موافقان بود و البته میشه از خواب برای به خاطر سپاری و یاد آوری آنچه که آموختید استفاده کنید نه برای یادگیری. برای رسیدن به این هدف می تونید بلافاصله بعد از یادگیری یه مطلب جدید چرت بزنید. چرت زدن در طول روز می تونه باعث تقویت موارد یاد گرفته شده باشه. یه روش جالبه دیگه استفاده از رایحه ها در طول یادگیری است. اگه هنگام یادگیری از یه بوی مشخص استفاده کنید و طی خواب هم این بو رو استشمام کنید چیزهایی که جدیدا یاد گرفتید می تونه راحت تر توی ذهنتون بمونه. یه راه دیگه ای که وجود داره اینه که از خودتون آزمون بگیرید. یعنی بعد از اینکه مطالب جدید رو یاد گرفتید تمرین های مربوط به اون قسمت رو فردای اون روز انجام بدید. ذهن با دونستن اینکه قراره از شما آزمون گرفته بشه مطالب رو بیشتر تثبیت می کنه.
از یک سو با همه ی این تفاسیر بسیاری همچنان سر حرف خود هستن و به علت به خاطر سپردن مطالب در قسمت ناخودآگاه ذهن در خواب این روش رو در دنیای کنونی و با این پیشرفت های ارائه شده قابل انجام و تاثیرگذار می دونن.
از سویی دیگر همونطور که گفتیم برخی از دانشمندان باور دارن که خواب در سلامتی ذهنی و جسمی نقش بسیار پر اهمیتی داره و باید برای استراحت و طبقه بندی شدن اطلاعات در ذهن استفاده بشه. استفاده از خواب برای یادگیری ممکنه روند طبیعی زندگی رو مختل کنه. البته شاید در آینده جنبه های دیگه ای از این موضوع مشخص بشه.